Enkele weken terug was er weer een aanmeldformulier voor een stratenmarkt in de Vroonermeer, wederom op hetzelfde moment als in enkele andere straten in onze wijk. Wegens de tegenvallende omzet van vorig jaar twijfelde ik of ik weer de tijd moest investeren. Het bleek vorig jaar dat door toename van het aantal straten op evenementsdag een duidelijke verdunning van het koperspubliek optrad. De Herman Heijermansstraat licht wat achterin de wijk en het meeste koperspubliek begint vooraan in de wijk en loopt dan eerst de voor hen bekende straten af. Veel klanten haken af voordat onze straat bereikt werd. Tevens bleek dat vóór het einde van de markt veel collega-verkopers wegens het afnemend publiek begonnen op te ruimen. Het was alsof men een kerkklok geluid had, je zag het restant van de kopers, wegens vermeend einde van de markt, letterlijk rechtsomkeer maken. anderhalf uur voor sluittijd.

Maar ja, ik zat nog met veel voorraad. Uiteindelijk had ik mij opgegeven. Ik had nog vergeten om op de repetie melding hiervan te maken. Zaterdag werd ik nog behoorlijk nerveus toen mijn telefoon aangaf dat er ook nog sprake was van regenverwachting. Dat viel achteraf mee. De hele dag droog en tijdens markturen behoorlijk zonnig. Al waren er wel plotselinge windvlagen. Een foutief geparkeerde auto zorgde nog wel voor te weinig ruimte op mijn vaste stek. Al met al een leuke opzet gemaakt. Met twee tafels verkoopbaar materiaal (iets minder dan de helft van mijn voorraad) en een gezellig zitje voor de bekende koffie met eigen baksel. Onze banner goed in zicht zodat men weet voor welk goed doel de opbrengst zou zijn. Daarnaast nog de 16 redenen om lid te worden van ons koor. Ik zat er klaar voor.

Dit jaar werd er weer een kostprijs ter dekking van de vergunning in rekening gebracht van € 1. Hoewel de totaalverkoop tegenviel € 35,05 (en dus de opbrengst voor Orpheus € 34,05 was), bereikte ik wel een hogere inzet per verkocht item. Onder vraag wat iets kostte gaf ik steevast ten antwoord: "Feitelijk heb ik geen verkoopprijs, behalve voor het naaimeubel. Ziet u, ik sta hier voor een goed doel, ziedaar mannenkoor Orpheus. Als u een gift geeft aan hen, dan mag u het voorwerp van uw keuze meenemen." Dit jaar voegde ik er wel aan toe: "Natuurlijk wel een gift en geen fooitje." Iedereen gaf daarna zo te zien een hogere prijs dan zij oorspronkelijk in gedachte hadden. Enkele opvallende verkopen:

• een niet zo goed meer uitziende geëmailleerde broodtrommel
• een lippenstift-doosje (ik wist niet eens wat het was)
• vier opscheplepels voor € 5, die mevrouw werd plotseling heel gul. En zij kocht dit voor een kinderdagverblijf van eigen geld omdat die ook te weinig fondsen hebben
• een dubbel LP voorgaande jaren nog wel CD's verkocht maar al heel lang geen platen meer
• een heel oud en niet goed meer uiziende camping-koffiezetmachine (die zie ik al bijna 10 jaar door mijn handen gaan en ik wilde hem al afdanken)

Een gesprek ontvouwde bijna automatisch over koren en de gevolgen van Corona. Misschien dat dat ook nog heeft bijgedragen aan de vrijgevigheid. Aan de koffietafel ook enkele leuke gesprekken gehad over onze vereniging en de moeilijkheden rond aanwerven van nieuwe leden. Één man vroeg zelfs om contactgegevens. Kijk eens onverwacht extra voordeel. Kwart over een liep opeens het aantal kopers sterk terug (1 uur en 3 kwartier voor sluittijd). Één van mijn buren begon op te ruimen. Even over tweeën kwam het bijna tot stilstand, nog maar een  handvol langslopende mensen die ook bijna niet meer naar de waar omkeek. Op dat moment besloot ik dat het genoeg was. Langzaam begon ik breekbare spullen in te pakken en in de dozen terug te doen. Even na vieren was ik ook al klaar met de afwas en kon ik onder de douche. Weer een leuke Orpheus-dag. Hoe dit volgend jaar moet, weet ik nog niet.

Vanavond voor de tweede keer een bas-repetitie bij mij thuis gehad. Vorige week was de eerste in overleg met Zana en had tot doel om het zelfvertrouwen van de bassen op te krikken bij een aantal zangstukken die moeilijkheden geven op de combinatie van moeilijke of snelle ritmes, moeilijke toonfragmenten en buitenlandse talen. Afgelopen maandag bleek duidelijk dat de mannen wat zelfverzekerder aan het oefenen waren op de repetitie. Daarna heb ik hen gevraagd of zij dit nog eens willen.

Wederom werken aan dezelfde drie nummers, want herhalen leidt tot beter resultaat. En nog een vierde extra genomen. Het is een gezellig geheel. Natuurlijk koffie met wat lekkers. twee nummers doornemen een refill op de koffie en daarna nog even doorgaan. Van half acht tot negen uur. Wederom een paar foutjes bewust weggewerkt enkele rime-zaken bij herhaling doorgenomen. Blije mannen weer terug naar huis (en een was blij al thuis). Op de vraag of men volgende week weer wilde. Kwam het logisch klinkende antwoord dat de tiende een afsluitende repetitie is en mogelijk niet noodzakelijk voorafgegaan hoeft te worden met zo'n extra inspanning. Wel wil men dit na de zomer graag weer oppakken.

Vanavond was de laatste repetitie van het seizoen. Met aangepaste tijden. Eerst zongen we 5 kwartier zonder pauze waarvan de tweede helft met Annemarie. Met een totaal van 16 zangers in een mooie verdeling. En, misschien was het met het vakantie in het verschiet, maar er was een ontspannen sfeer, helemaal geen druk. Enkele nummers die we de laatste weken behoorlijk gerepeteerd hebben, maar ook enkele die we al langere tijd niet gezongen hadden.

En het resultaat: behoorlijk goed. Er werd echt muziek gemaakt en Zana hoefde maar een paar keer even de puntjes op de i te zetten. Er werd duidelijk met veel plezier gezongen.

Deze repetitie was korter gepland omdat het bestuur graag met een drankje afscheid wilde nemen. Met zijn allen hebben we er een mooi seizoen van gemaakt ondanks een net aan stabiel aantal leden en de vergrijzing. Ledenwerving komt nog niet goed van de grond. In het volgende seizoen gaan we daar weer meer en ook andere aandacht aan besteden. Vandaag vierden we ook de verjaardag van dirigent Zana. Zij wilde tracteren voor haar verjaardag met koffie en gebak.

We sloten even na tien uur af met een langzaam afnemend aantal deelnemers. Men wenste elkaar een fijne vakantie toe en veel van de onderlinge gesprekken gingen ook over dat onderwerp. Ook werd er al vooruitgekeken naar de opening van het volgende seizoen: "Ja fijn, eh, wanneer begint die ook weer, Herman?". Ik dacht dat uit mijn hoofd te weten (maar begon door die vragen te twijfelen; toch handig dat internet op mijn telefoon): Dat is maandag 4 september.

Dat Orpheus een rijke historie heeft zal niemand van ons allen verbazen. Desalniettemin was het erg leuk toen ik onlangs gebeld werd door Allard Velthuijs. Hij vertelde dat hij nog hele oude oorkondes had uit de jaren 50 en 60 die hij graag langs wilde komen brengen.

Het blijken oorkondes te zijn van zijn vader die onlangs overleden is en heel erg van het bewaren van oude spullen was. Zijn vader, de heer C.Velthuijs bleek op 22 oktober 1951 onafgebroken 25 jaar lid te zijn van Mannenkoor Orpheus Alkmaar. In 1956 is hij met zijn 30 jaar lidmaatschap benoemd tot erelid. Een titel die hij 10 jaar later mocht aanvullen met de benoeming tot ere-voorzitter op 25 november 1966. De heer C. Velthuijs is dus minstens 40 jaar lid geweest bij ons mannenkoor.

Wat ik zo mooi vind aan deze stukken is, dat het aantoont dat de loyaliteit en trouw aan ons prachtige zangkoor van onze leden klaarblijkelijk in het DNA zit. Zelfs nu hebben we nog tal van leden die tientallen jaren lid zijn. En wat dachten jullie van Peter Slenters die vlak voor zijn overlijden maar liefst 50 jaar lid was geweest. Hoewel ons koor het op dit moment erg lastig heeft, hoop ik dat ik ook ooit zo'n mijlpaal als de heer Velthuijs bij Orpheus mee mag maken. Aan ons Koor DNA zal het in ieder geval niet liggen.